Waar begin je in hemelsnaam met schrijven als je laatste update ruim een maand geleden is gepost? Geen idee. Maar omdat ik weet dat sommige van jullie, mama, staan te springen om een nieuw zoetsappig verhaal zal ik mijn best te doen om al de fijne herinneringen van afgelopen weken terug te halen en een beknopte update te geven.
Na het zuipfestijn in Hanoi (Viëtnam) zijn we verder gegaan naar Hoi An, een plaats in het midden van Viëtnam. Ook hier kan ik kort over zijn.. Veel gefeest, gezwommen, proberen bij te kleuren op het strand en scooter gereden. Voor mij was het echt een top week daar, maar heel veel interessante verhalen (behalve de stapavonden) kan ik er niet echt over vertellen. De volgende bestemming was Nha Trang, een stad aan de kust, wat ook wel het thuisoord wordt genoemd van de Russen... je weet wel, van die mannen met íets te krappe speedo-zwembroekjes en een íets te gebruind lichaam. Een grote speedoparade!
Omdat we vanuit Hanoi, alweer, gevlogen waren werd het nu eens tijd om een nachtbus te nemen richting Nha Trang. Ik kan je vertellen dat het meteen een hele nieuwe ervaring is geweest. Het eerste obstakel was mijn besef van tijd. Samen met twee Australische meisjes was ik die dag op pad geweest: scooter gereden, naar grotten geweest en verlaten stranden ontdekt. Omdat ik, waarom weet ik ook niet, persee een sandwich voor in de bus wilde van de beroemde sandwich-shop in Hoi An, was het allemaal nogal krap qua tijd. Na al het getreuzel bij die shop, was ik vergeten dat ik mijn Backpack nog bij het hostel moest ophalen en vervolgens mijn scooter ook nog terug moest brengen. Geen douche meer voor mij, dus met mijn haar en ondergoed vol zand de nachtbus in voor 12 uur. Een nachtbus moet je je zo voorstellen: je hebt drie rijen met ligstoelen, zowel boven als onder. Na wat getwijfel over de beste plek hadden we besloten beneden te gaan liggen, dat leek ons uiteindelijk de meest goede keuze. Worst decision ever!!! In het begin was ik nog chill, heerlijk muziek luisteren en naar buiten turen... totdat er allerlei Viëtnamese locals de bus in kwamen en allemaal in het gangpad gingen liggen. Ik werd vergezeld door een Viëtnamese jongen die het nogal chill vond om met zijn, naar wierook ruikende (?), kont bijna tegen m'n gezicht aan te liggen... top! Toen ik inmiddels een beetje ok was met de hele situatie en weer helemaal in mijn muziek zat, tikte Renee (die achter me zat/lag) me op m'n hoofd. 'Eline, ik heb zojuist een kakkerlak vermoord in het gordijn bij jouw hoofd'. Als er één beest is waar ik écht niet blij mee ben is het wel een kakkerlak, en nu bungelt zijn geplette lijf ook nog eens boven me. Omdat ik de boel even wilde inspecteren pakte ik m'n lichtje om bij te schijnen en mijn ergste nachtmerrie werd helaas waarheid; de dode kakkerlak had zijn familie meegenomen. De hele reling naast onze stoelen zat vol met kakkerlakken en we moesten nog tien uur!! Serieus, ik ging nog liever bovenop die gekke Viëtnamees in het gangpad liggen dan dat ik in die stoel bleef zitten.. maar echt veel keus had ik niet. Dus de resterende tien uur heb ik met m'n voeten omhoog gelegen, zo ver mogelijk van die reling af. Maargoed, een ervaring en een verhaal rijker... dat dan weer wel.
In Nha Trang hebben we vervolgens, voor de verandering, een aantal dagen gefeest en gechilled op het strand tussen de speedozwembroekjes. Ook hebben we met een hele groep een waterval bezocht die je pas kon bereiken na een uur durende scooter tocht en drie uur hiken over rotsen. Op de terugweg was ik, natuurlijk, weer verdwaald met een jongen uit de groep waardoor ik echt op de meest onmogelijke plekken ben geweest om scooter te rijden... ik kan je vertellen; ik ben er inmiddels goed in geworden. Ook hebben we een dag een (niet geheel nuchtere) snorkeltrip gedaan naar verschillende eilanden. Omdat ik wel even genoeg had van alleen maar zon, zee en alcohol vond ik het na vier nachten tijd om naar Ho Chi Minh City te gaan, gelegen in het zuiden van Viëtnam. Ook dit keer, met een bonkend hard en scherp oog voor kakkerlakken, de nachtbus gepakt. Gelukkig was dit een hele schone en chille bus waar ik ook nog eens een bed boven had... heerlijk geslapen die trip!
In Ho Chi Minh werd ik om 05.00 uur in de morgen gedropt, waar ik vervolgens twee uur heb rondgelopen met mijn Backpack op zoek naar een hostel dat nog bedden beschikbaar had. Vraag me niet hoe, maar toen ik bijna de moed had opgegeven heb ik het aller fijnste hostel ever gevonden; the Hideout hostel (voor degene die hier nog naartoe gaan). De meest schone kamers, fijnste bedden, goede ligging, regendouche (!!!) en gratis bier.
Na de eerste dag rondgedwaald te hebben in de stad en mijn afding-skills een beetje te hebben bijgeschroefd, ja pap dat heb ik dus van jou, was het tijd voor wat cultuur. Het war museum was heel indrukwekkend. Het museum bestaat eigenlijk bijna alleen maar uit foto's die het beeld laten zien wat zich een tijdje geleden heeft afgespeeld in Viëtnam toen zij oorlog voerde met Amerika. De onderschriften bij de foto's heb ik nauwelijks gelezen, elke foto en elke expressie vertelde het verhaal wat ik héél mooi vond om te zien. Door de chemische stoffen, welke in kernwapens verwikkeld waren, werden er kindjes geboren met allerlei vreselijke afwijkingen. Heftig, maar goed om een keer bij stil te staan.
Om de, toch wel wat deprimerende stemming, er in te houden zijn we naar de ChuChi tunnels geweest. Ziekelijk kleine tunnels onder de grond waar soldaten zich verscholen en oorlog voerde. Ik ben na 20 meter door de tunnels te hebben gekropen/getijgerd afgehaakt. Verschrikkelijk!! Geen lucht, nauwelijks licht en alles behalve ruimte. Het enige wat ik kon denken was; haal me hier aub uit! Dus kun je nagaan hoe soldaten hier in hebben kunnen leven voor dertig jaar (als ik me niet vergis.. Klinkt wel heel lang.. Had misschien toch iets beter moeten opletten).
Next destination: Cambodja.
Na een busreis van veertien uur kwam ik aan in Sihanoukville; het Salou van Cambodja. De eerste nacht toch maar besloten om op Otres beach te verblijven, het rustige gedeelte van Sihanoukville. Niet heel veel gedaan, behalve boeken lezen op het strand en mezelf voorbereiden op de komende twee dagen. De groep die we in Hanoi op de partycruise hadden leren kennen, zou hier weer bij elkaar komen..dus twee hele mooie feestjes gevierd.
Na drie dagen vond ik het tijd om naar Koh Rong te gaan, een klein eiland onder Sihanoukville. Toen ik, samen met wat anderen, daar aankwam zag ik wit strand, helderblauw water en het strand vol met bungalows en restaurantjes. Vakantiegevoel!!! Voor de eerste nacht hadden we een privé kamer... ik heb nog nooit in mijn hele leven zo'n basic privekamer gezien. Alles was open, ik wilde gaan douchen maar er was geen water en de ratten liepen door onze kamer. Het leek me dus maar beter om op zoek gegaan naar een ander verblijf. Heel toevallig kwam ik een meisje tegen van mijn opleiding en zij hadden nog een bed over, dus de tweede nacht heb ik als een luxe backpacker in een bungalow midden op het strand geslapen. Thanks Sonja!!!
Omdat ik de volgende dag pas de bus kon pakken maar Phnom Penh, een stad in Cambodja, moest ik nog een nacht in Sihanoukville slapen. Ik weet niet wat het is maar kennelijk trek ik kakkerlakken aan. Ik werd hier aangevallen door een of ander groot vliegend beest wat toch wel heel erg op een kakkerlak leek. Kunnen kakkerlakken vliegen??? Blijkbaar wel. Samen met een Frans meisje in mijn kamer hebben we gillend geprobeerd dat beest te pakken te krijgen wat helaas niet gelukt is. Ik denk dat ik inmiddels alles aan kan qua beesten als ik thuis ben.
Phnom Penh.
In Phnom Penh ben ik naar de gevangenis en de killingfields geweest, heel indrukwekkend. De gevangenis was eigenlijk een school, welke werd gebruikt als gevangenis om onschuldige Cambodjanen en buitenlanders op te sluiten en te martelen. Dit waren voornamelijk mensen die een opleiding gevolgd- of een goede baan hadden. Diegene die niet in de gevangenis vermoord waren, werden massaal naar de killingfields gebracht. Mannen, vrouwen en zelfs kinderen werden van elkaar gescheiden om uiteindelijk op brute wijze vermoord te worden.. verschrikkelijk! Zeker als je denkt dat het nog maar dertig jaar geleden gebeurd is en dat er nog steeds tanden, botten en andere lichaamsdelen aan het oppervlak komen.
Omdat ik verder niet veel in Phnom Penh kon doen, ben ik maar twee nachten gebleven. Wat ik trouwens wel nog heb gedaan is mijn oren piercen, wat nog een heel avontuur was. Na drie tattoo/piercingshops in te zijn geweest die allemaal niet aan de eisen voldeden, had ik er eindelijk een gevonde (ben maar niet bang ik heb niets geks gedaan, alleen twee extra gaatjes in een oor laten schieten zodat ik er nu drie aan een kant heb). Bij het eerste gaatje ging die gek aftellen, wat me nog zenuwachtiger maakte. 'Are you ready? JA.. Ok? JAAHAA. Ok, here we go... One, two, AAAH, three.. en toen bleef zijn schietpistool hangen, tot drie keer aan toe!!! Killing, maar uiteindelijk zitten ze er in hoor.
Siem Reap.
Na Phnom Penh ben ik met de meest chille bus ever naar Siem Reap gegaan, de stad die voornamelijk bekend staat om de tempels van Ankor (Google maar, zó gaaf). Met twee grote leren stoelen voor mezelf en WiFi in de bus kon ik de, uiteindelijk, tien uur durende rit wel aan. Aangekomen in een super leuk en fijn hostel (Mad Monkey) kwam ik weer een aantal bekende tegen en heb ik uiteindelijk heel veel nieuwe mensen leren kennen. Die avond hadden we eerst een feestje in de dorm, slaapzaal, waarna we naar de pubstreet zijn gegaan. In de pubstreet zij. Slechts twee kroegen tegenover elkaar die beide hele harde muziek draaien en waar iedereen eigenlijk buiten op straat staat. Dus hoor je een leuk liedje bij de ene kroeg, dan ga je meer naar links staan en wil je toch liever dansen op de andere muziek, dan zet je gewoon drie stappen naar rechts. Top avond gehad!!
Omdat ik wist dat Lucy, meisje uit Australië, zou komen heb ik op haar gewacht om samen de tempels van Ankor te doen met zonsopgang. Om 04.30 uur in de ochtend werden we opgehaald door onze tuktuk. In het pikkedonker werden we een stukje van Ankor Wat, de grootste en meest bekende tempel, afgezet. Omdat het zó donker was moesten we echt opletten waar we liepen. In de verte zag ik een laag muurtje staan, dus net op het moment dat ik tegen Lucy wilde zeggen dat ze moest opletten viel ik met heel m'n lichaam in een gat. Heel mijn been en hand opengeschaafd en de dag moest nog beginnen!! Dus na een kwartier de slappe lach te hebben gehad waren we eindelijk klaar om, ik strompelend, richting de tempel te gaan... heb ik weer. Maar Ankor Wat maakte alles goed. Wachtend op de zonsopgang tussen zo'n tweeduizend Chinezen is niet iets wat je elke dag meemaakt. De foto's zeggen denk ik genoeg.. het was zo gaaf!! Omdat er veel meer tempels in het complex lagen, die nogal ver van afstand waren, bracht onze tuktuk ons overal heen. Een tempel met overal gezichten in, kleine tempels en een tempel vol met wortels van bomen. Omdat het zó snikheet was en we natuurlijk al om 05.00 uur daar waren was het rond het middaguur tijd om te gaan
Inmiddels ben ik terug in Thailand en ik vind het geweldig. Momenteel zit ik op Koh Tao, een top eiland!! Hoewel ik niet echt een held ben in de zee, heb ik sinds twee uur mijn Open Water in de pocket!! Na twee dagen van theorie en oefenen in het zwembad, mocht ik gisteren voor het eerst twee duiken maken in de zee en vandaagmijn derde en vierde duik. Misschien ga ik morgen en overmorgen nog mijn Advanced Course halen, waarmee ik tot dertig meter diep mag en dus ook in Australië kan gaan duiken!! I'll keep you posted.
Liefs vanuit Koh Tao, oja en ook van Chris Zegers die hier al gespot is! X
