Om van Laos naar Hanoi, de hoofdstad van Viëtnam, te komen hadden we twee opties; een vreselijke nachtbus door de bergen van 24 uur óf en vlucht van slechts een uur. Deze luxe backpackers hadden de keuze snel gemaakt; we gaan vliegen!! Na maarliefst twee hoofdstukken uit mijn boek te hebben gelezen in het vliegtuig, waren we alweer klaar om te landen... Reizen is tot nu toe appeltje eitje voor ons.
Zoals ik in mijn vorige blogpost aangaf, waren we toe aan een feestje. Op het moment dat we de taxi uitstapte en het hostel zagen wisten we dat dat goed zou komen.. het feest was al in volle gang. De bar in het hostel werd intensief gebruikt, evenals de dansvloer. Ik heb tot nu toe nog nooit zo'n fijn, groot, schoon en vooral gezellig hostel meegemaakt. Voor degene die naar Hanoi gaan; Backpackers hostel Downtown.. Aanrader!! Dit feest konden we natuurlijk niet overslaan, dus na een kleine opfrisbeurt waren we klaar om te gaan. Hanoi, here we go.
Na een top nacht en een heerlijk gratis ontbijt gingen we de stad verkennen. Serieus je wordt hier als je niet oplet van je sokken gereden door scooters.. Zó veel, vanuit alle richtingen die onnodig lang claxonneren. Door de drukte kwamen we op een food market terecht waar mijn maag van omdraaide (wellicht ook door de avond ervoor). Als ze hier een dier slachten gebruiken ze álles. Je zou zeggen dat de oogballen van een varken en de de hersenen van een koe nou niet bepaald een culinair hoogstandje zijn, maar hier denken ze daar kennelijk anders over. Helaas had ik die middag al een local noodlesoepje op met verschillende soorten vlees, dus god mag weten wat ik onbewust heb gegeten. Even verderop werd met alle gemak een kip met zijn hoofd in een trechter geduwd om vervolgens zijn slagader door te snijden... What the?... Kip hoef ik nu ook even niet meer te eten. Maargoed, alles is zo vers als het maar kan, dat dan weer wel. Het fruit is hier, in tegenstelling tot Laos, super lekker en vers. Elk soort fruit dat je je me maar kunt bedenken hebben ze.
De bedoeling was om direct een trekking naar Sapa te boeken. Sapa is een natuurgebied in het noorden van Viëtnam wat heel mooi schijnt te zijn door haar rijstvelden en andere mooie landschappen. Mijn Timberlands stonden te popelen om eindelijk mijn Backpack uit te mogen, maar helaas moesten ze toch nog even wachten. Op 31 januari, precies de dag dat we in Sapa zouden zijn, is het Chinese newyear en trekt de bevolking massaal naar familie, waardoor veel gesloten is. Twee jongens die we al eerder in Laos hadden leren kennen zeiden tegen ons dat zij met de partyboot van drie dagen naar Halong Bay zouden gaan. Halong Bay, een prachtige zee met vele eilandjes en inmens grote rotsen in het water, stond sowieso nog op ons to-do lijstje. En zeg nou zelf... met Chinese Newyear kun je nou eenmaal beter op een feestboot zitten dan in de middle of nowhere. Dus; op naar Halong Bay!
De busrit richting Halong Bay duurde vier uur. Serieus, de langste vier uur van mijn leven. Dit keer niet vanwege de weg, maar door tien hysterische Ieren die om 10.00 uur 's ochtends al zingend en zuipend de partycruise inluidde.. dit gaat gezellig worden.
Toen we bij de boot aankwamen, en de tien Ieren inmiddels al ladderzat waren, werden de spelregels voor de komende drie dagen uitgelegd.
1. Drink nooit met je rechter hand. Doe je dat wel en iemand anders ziet het dan wordt er heel hard Buffalo!! geroepen. Diegene moet zijn of haar drankje in één keer leegdrinken. (Ik drink, nu anderhalve week later, nog steeds met m'n linker hand).
2. Zeg nooit tien. Zeg negen plus een of elf min een, doe je dat wel: tien keer opdrukken.
3. Bovenstaande regel geldt ook voor de woorden; mine en yours. (Spierballen gekweekt)
En er waren vast nog veel meer regels, maar deze werden héél intensief nagestreefd. Zo'n tien (negen plus een) keer in een minuut werd er heel hard Buffalo geschreeuwd.. Of je je nou verdekt hebt opgesteld of niet; iemand weet je altijd te vinden.
Na deze ontzettend intelligente spelregels te hebben uitgelegd, was het tijd voor een Shotgun (lees: blik bier met een gat aan de zijkant die je in een keer naar binnen moet gieten). Nou ben ik inmiddels aardig gewend aan het Den Bossche bier-drink tempo, maar deze shotguns.. daar kun je niet gewend aan raken.
's Middags gingen we kayakken midden op Halong Bay, heel gaaf. Helaas zat ik met een gast opgescheept die het kayakken niet helemaal begreep en mij de schuld gaf van de misselijkmakende rondjes die we draaide in plaats van rechtdoor te gaan. Dus mijn voorstel was: om de beurt kayakken en kijken wie van ons twee de loser was.. je kunt het al raden; hij.
Na een diner, welke eindigde op een massale foodfight tussen de ieren en een ziekelijk mooie zonsondergang was het tijd voor het eerste feestje op de boot. Bierspellen, muziek en vooral heel veel lol.
De volgende dag kwamen we aan op een super mooi, klein eiland met allerlei hutjes en (hoe kan het ook anders) een grote bar. Het was inmiddels al 11.00 uur 's ochtends dus.. tijd voor een Shotgun! Ik realiseer me op dit moment dat ik over moet komen als een of andere alcoholist, maar het was niet zo erg als dat het nu lijkt hoor ;)
's Middags was het tijd om te tuben; met een grote band achter een speedboat aan. Eerst gingen vier meisjes samen, waardoor ik overbleef met drie mannen.. great, dat wordt lomp. En dat werd het ook. Ik heb, zonder overdrijven, vijf keer de elleboog van mijn lieftallige Engelse buurman in mijn gezicht gekregen en een keer of acht de knieschijf van mijn andere buurman tegen mijn scheenbeen.. maargoed, blauwe plekken zijn kennelijk in binnen de backpackerswereld.
De avond van 31 januari 2014; tijd voor Chinese Newyear!! We hadden ons eigen nieuwjaarsfeestje op een eiland, vol met bodypaint, spellen, kampvuurtjes en goede muziek. Op een gegeven moment kwam iemand me halen om te kijken achter een grote rots bij het water. 'Ga in het water staan en beweeg met je handen' zei hij. Zo gezegd, zo gedaan en het hele water veranderde in een groot glitterbad. Wat is dat? Plankton. Heel bijzonder. Sta je daar, aan de rand van het prachtige Halong Bay met achterlijk roze bodypaint-haar, omringd door hysterische Buffalo kreten te kijken naar een grote glitter zee. Ik kan je vertellen; dat moment ga ik nooit meer vergeten. Evenals deze geweldige drie dagen.
Dag drie was een dag van varen en terug naar het hostel in Hanoi gaan. Door het gebrek aan tijd die ochtend was niemand meer in staat een douche te nemen voor vertrek, waardoor de hele bus vol zat met groene, roze en blauwe bodypaint-gezichten. Dat moet er hilarisch uitgezien hebben bij het tankstation onderweg. Eenmaal in het hostel aangekomen was iedereen gesloopt. 'Wat gaan we doen jongens?'.. 'Niks', 'slapen', 'film kijken' was alles wat er nog uitgebracht kon worden. Voor mij ook meer dan prima, ik was gesloopt. Na een douche en een gezamenlijk diner was het tijd voor één laatste biertje. Twee. Drie. Vier. Buffalo. Vijf. Zes biertjes.. Oké jongens... Tijd voor shotjes!! Deze avond was nog heftiger dan de voorgaande twee bij elkaar. Samen met de gast van het hostel en de rest van de groep hebben we het record handgranate shots verbroken (tequila, jägemeister met redbull). Gelukkig hadden de ieren hier het grootste aandeel in.. maar wat een avond! Dat film kijken en slapen kwam een dagje later.. we hebben zo ongeveer een week bij moeten komen. De groep was inmiddels zo hecht geworden en veel van hen komen we steeds weer ergens tegen.
Na deze geweldige boottocht vonden Renee en ik het wel prima geweest.. de Sapa trekking kon dit waarschijnlijk niet meer overtreffen en daarnaast was het weer een heel eind naar het Noorden om Sapa te bereiken, dus de volgende stop; Hoi An (midden Viëtnam). Na wat research kwamen we er achter dat de bus ook weer zo'n 20 uur zou duren en de trein hartstikke duur was, dus.. we gaan weer vliegen!! Weer één uurtje in plaats van twintig voor bijna dezelfde prijs. Op naar Hoi An, op naar de zon!!
X vanuit bijna Ho Chi Minh City, waar ik dit keer wél met de bus naartoe ga.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten