Pai & Laos

In Chang Mai had iedereen het over Pai, een ander stadje in het noorden van Thailand; het zou geweldig moeten zijn. Een hippie dorp waar niet heel veel te doen is maar waar de sfeer geweldig is. Dus wij op naar Pai met de minivan (lees: klein busje waar je met zo'n tien anderen in gepropt wordt). Aangezien het een 3,5 uur durende reis over slingerwegen in de bergen was, had ik mezelf al voorbereid. Ik herinner me nog als de dag van gisteren hoe papa elke vakantie weer moest stoppen voor mij als we met de auto door de bergen reden: wagenziek. Dus de plastic tassen waren al in de aanslag.. maar geloof het of niet pap; het ging goed. 

In de minivan ontmoette we Vanessa, een meisje uit Melbourne die alleen aan het reizen was. Toen we aankwamen in Pai, besloten we om samen met haar een hostel te zoeken. Vele waren lovend over het hostel SpicyPai, dus gingen we daar maar op af.. er was plek in de dorm (benaming voor een gemengde slaapzaal). Hoewel we tot nu toe alleen nog maar in dorms hebben geslapen, was deze net even iets anders dan de anderen. De stapelbedden, zoals in andere hostels, hadden plaatsgemaakt voor bamboe bedjes die van de grond tot aan het dak gestapeld waren, het dak was van bladeren gemaakt en douchen... tja, dat kon buiten. Top: het overleven kon beginnen, al zag het er best schattig uit. Ik koos voor het gemak een hoog bed, dat leek me wel zo leuk.. voor vijf minuten. Ik had er niet aan gedacht dat ik daar precies bij de opening van het dak lag, het 's avonds flink afkoelde en dat ik elke keer als 'Jane' in bed moest klimmen. Daarnaast hing meneer spin al in zijn web op mij te wachten.. Great! Maar alles went. Het uitzicht maakte veel goed. Heerlijk in een hangmat naar de zonsondergang kijken en 's avonds chillen bij het kampvuur. 

Bij de eerste kennismaking met Pai viel me al op dat ik niet hetzelfde was als de rest. Om er bij te kunnen horen zou ik minimaal twee tattoo's, een neuspiercing, dreadlocks en een drollenvanger-broek moeten hebben. Alle hippies in Thailand blijken hier kennelijk bij elkaar te komen. Nou hou ik best van hippies, maar dit was een tikkeltje te veel voor deze nuchtere Brabander.

In Pai hebben we niet heel veel ondernomen, vooral omdat er niet zo veel te ondernemen viel. Een dag hebben we samen een scooter gehuurd, Vanessa was inmiddels al weg. Ik heb één keer eerder, weliswaar tien minuten, op een scooter in Bali gereden.. dus ik werd benoemd als driver. Het ging lekker, heerlijk weer en gewoon een beetje verdwalen in Pai. Dat verdwalen nemen wij trouwens erg letterlijk hier. We zijn er al snel genoeg achter gekomen dat zowel Renee als ik geen enkel richtingsgevoel hebben. We gaan standaard twee keer verkeerd en bij de derde poging, blijkt ons eerste gevoel toch de juiste te zijn geweest en kunnen we alsnog terug... maar zo zien we tenminste nog eens wat. 

Op de scooter passeerde we een waterval (na drie keer verkeerd te zijn gereden dus), een olifantenkamp, de grote witte Buddha op de berg en de hot springs. Die avond hadden we een feestje bij het hostel. Kampvuur, muziek en Jungle Juice (allerlei drank door elkaar gemixt, waar je echt van op je kop gaat staan). Daarna nog op stap geweest in een, hoe kan het ook anders, hippie kroeg. 

Verder hebben we in Pai nog meer gechilled. Pedicure gedaan en een Thaise massage. Renee en ik hadden helemaal zin in een massage, lekker met olie even helemaal chill. Dus wij boeken er eentje voor onze rug, schouders, nek en gezicht (jaja het leven van een backpacker is zwaar). Twee vrouwtjes op leeftijd kwamen naar ons toe en zeiden dat we op onze buik moesten gaan liggen. Renee stond al op het punt haar shirt uit te trekken maar de vrouwtjes knikte van nee. Wat raar? Hoe gaan ze ons dan masseren? Nou daar kwamen we snel genoeg achter. Totaal geen zachte massage, maar een soort van lichte marteling. Met ellebogen drukken, slaan, kloppen en lekker kraken. Na een paar pijnlijke blikken die ik met Renee uitwisselde, probeerde ik me er maar aan over te geven.. En het lukte! Achteraf was het hartstikke fijn en zo soepel als iets (ahum).

Na nog een, niet heel spectaculaire dag, mochten we weer in de minivan (met voor de zekerheid plastic zakken). Op naar Laos met de slowboat, die er twee dagen over zou doen. De slowboat was top, varen door een super mooie omgeving met veel leuke mensen. In Laos hadden we één ding dat we zeker wilde doen; The Gibbon Experience. Je gaat met een soort van kabelbaan over het oerwoud en slaapt 's nachts in een boomhut. We konden niet wachten... Totdat Elise en Margot, twee meisjes uit Groningen, ons vertelde dat de Gibbon Experience was waar we op de boot gestapt waren, en waar we dus inmiddels al anderhalve dag van verwijderd waren. Are you kidding me? We gaan naar Laos en het enige wat we daar willen doen is de Gibbon Experience, varen we er gewoon kei hard langs. Hoe dom en onvoorbereidt kun je zijn?! De volgende dagen werden we de smart blondies genoemd, maar voortaan bereiden we ons beter voor. 

In Laos was het koud, ofja... kouder dan in Thailand. Onze eerste stad was Luang Prabang. Samen met de anderen van de slowboat hebben we die avond drankjes gedaan in de Utopia bar. Een hele leuke bar waar eigenlijk alle backpackers samen komen, maar welke helaas al om 23.30 uur sluit. Maar gelukkig was er nog een, hele eigenaardige, afterparty bij; de bowlingbaan. Ja serieus, iedereen gaat met een paar biertjes te veel bowlen. Oké: let's go bowling!!! Hoewel het TL licht en de plastic stoelen niet echt voor gezelligheid zorgde, zat de sfeer er lekker in. 

De dag erna zijn we met dezelfde groep naar de waterval gegaan, de Kuang Si watervallen om precies te zijn. Zo gaaf! De waterval is opgedeeld in verschillende levels en het water was zo blauw, een subtropisch zwembad is er niets bij. Na zo'n driehonderd dezelfde foto's waren we weer klaar om te gaan. Verder hebben we in Luang Prabang een beetje rondgelopen. De tempel on the Hill beklommen, welke niets voorstelde en ook zijn we naar een dorp aan de overkant van de rivier gegaan. Ook hier waren we weer drie keer verkeerd gelopen dus na die dag hadden we flink wat kilometers achter de rug.

Next stop; Vang Vieng. Daar gaan we tuben! Oftewel; de rivier over in een band waarbij je drie barren onderweg tegenkomt en dus blijft hangen om flink bier te drinken. Om in stromend water op een goede, en niet hele debiele, manier in de tube te komen was nog een hele opgave en toen we eenmaal zaten ging het ook niet erg snel. Waar is iedereen? De enige tubers in het water, waren wij... Na twee uur bij de tweede bar te hebben gezeten en inmiddels met slechts vier anderen kennis te hebben gemaakt vonden we het wel goed. We gaan! Saai zeg dat tuben. Ik stond aan de rand van de rivier, klaar om te gaan, totdat er zo ongeveer dertig/veertig anderen tubers aankwamen.. Daar is dus iedereen! Een dolle boel. Het tuben zelf stelde niets voor, maar de gezelligheid des te meer.

Vervolgens zijn we door gegaan naar Viéntiene, de hoofdstad van Laos, waar niks te doen was. Daar hebben we maar een beetje aan het zwembad gelegen om bruin te worden. Na drie dagen waren we klaar om te gaan; op naar Viëtnam!!!! Renee en ik waren echt toe aan een beetje feest en uitgaan, dus hoopte we dat Viëtnam te kunnen doen. Ik kan je vertellen; inmiddels loop ik al zo'n twee en halve week achter met m'n blog doordat ik alleen nog maar gefeest heb (sorry mama).. Dus de volgende update volgt snel, dat beloof ik.

Liefs vanuit Hoi An, Viëtnam X