Pai & Laos

In Chang Mai had iedereen het over Pai, een ander stadje in het noorden van Thailand; het zou geweldig moeten zijn. Een hippie dorp waar niet heel veel te doen is maar waar de sfeer geweldig is. Dus wij op naar Pai met de minivan (lees: klein busje waar je met zo'n tien anderen in gepropt wordt). Aangezien het een 3,5 uur durende reis over slingerwegen in de bergen was, had ik mezelf al voorbereid. Ik herinner me nog als de dag van gisteren hoe papa elke vakantie weer moest stoppen voor mij als we met de auto door de bergen reden: wagenziek. Dus de plastic tassen waren al in de aanslag.. maar geloof het of niet pap; het ging goed. 

In de minivan ontmoette we Vanessa, een meisje uit Melbourne die alleen aan het reizen was. Toen we aankwamen in Pai, besloten we om samen met haar een hostel te zoeken. Vele waren lovend over het hostel SpicyPai, dus gingen we daar maar op af.. er was plek in de dorm (benaming voor een gemengde slaapzaal). Hoewel we tot nu toe alleen nog maar in dorms hebben geslapen, was deze net even iets anders dan de anderen. De stapelbedden, zoals in andere hostels, hadden plaatsgemaakt voor bamboe bedjes die van de grond tot aan het dak gestapeld waren, het dak was van bladeren gemaakt en douchen... tja, dat kon buiten. Top: het overleven kon beginnen, al zag het er best schattig uit. Ik koos voor het gemak een hoog bed, dat leek me wel zo leuk.. voor vijf minuten. Ik had er niet aan gedacht dat ik daar precies bij de opening van het dak lag, het 's avonds flink afkoelde en dat ik elke keer als 'Jane' in bed moest klimmen. Daarnaast hing meneer spin al in zijn web op mij te wachten.. Great! Maar alles went. Het uitzicht maakte veel goed. Heerlijk in een hangmat naar de zonsondergang kijken en 's avonds chillen bij het kampvuur. 

Bij de eerste kennismaking met Pai viel me al op dat ik niet hetzelfde was als de rest. Om er bij te kunnen horen zou ik minimaal twee tattoo's, een neuspiercing, dreadlocks en een drollenvanger-broek moeten hebben. Alle hippies in Thailand blijken hier kennelijk bij elkaar te komen. Nou hou ik best van hippies, maar dit was een tikkeltje te veel voor deze nuchtere Brabander.

In Pai hebben we niet heel veel ondernomen, vooral omdat er niet zo veel te ondernemen viel. Een dag hebben we samen een scooter gehuurd, Vanessa was inmiddels al weg. Ik heb één keer eerder, weliswaar tien minuten, op een scooter in Bali gereden.. dus ik werd benoemd als driver. Het ging lekker, heerlijk weer en gewoon een beetje verdwalen in Pai. Dat verdwalen nemen wij trouwens erg letterlijk hier. We zijn er al snel genoeg achter gekomen dat zowel Renee als ik geen enkel richtingsgevoel hebben. We gaan standaard twee keer verkeerd en bij de derde poging, blijkt ons eerste gevoel toch de juiste te zijn geweest en kunnen we alsnog terug... maar zo zien we tenminste nog eens wat. 

Op de scooter passeerde we een waterval (na drie keer verkeerd te zijn gereden dus), een olifantenkamp, de grote witte Buddha op de berg en de hot springs. Die avond hadden we een feestje bij het hostel. Kampvuur, muziek en Jungle Juice (allerlei drank door elkaar gemixt, waar je echt van op je kop gaat staan). Daarna nog op stap geweest in een, hoe kan het ook anders, hippie kroeg. 

Verder hebben we in Pai nog meer gechilled. Pedicure gedaan en een Thaise massage. Renee en ik hadden helemaal zin in een massage, lekker met olie even helemaal chill. Dus wij boeken er eentje voor onze rug, schouders, nek en gezicht (jaja het leven van een backpacker is zwaar). Twee vrouwtjes op leeftijd kwamen naar ons toe en zeiden dat we op onze buik moesten gaan liggen. Renee stond al op het punt haar shirt uit te trekken maar de vrouwtjes knikte van nee. Wat raar? Hoe gaan ze ons dan masseren? Nou daar kwamen we snel genoeg achter. Totaal geen zachte massage, maar een soort van lichte marteling. Met ellebogen drukken, slaan, kloppen en lekker kraken. Na een paar pijnlijke blikken die ik met Renee uitwisselde, probeerde ik me er maar aan over te geven.. En het lukte! Achteraf was het hartstikke fijn en zo soepel als iets (ahum).

Na nog een, niet heel spectaculaire dag, mochten we weer in de minivan (met voor de zekerheid plastic zakken). Op naar Laos met de slowboat, die er twee dagen over zou doen. De slowboat was top, varen door een super mooie omgeving met veel leuke mensen. In Laos hadden we één ding dat we zeker wilde doen; The Gibbon Experience. Je gaat met een soort van kabelbaan over het oerwoud en slaapt 's nachts in een boomhut. We konden niet wachten... Totdat Elise en Margot, twee meisjes uit Groningen, ons vertelde dat de Gibbon Experience was waar we op de boot gestapt waren, en waar we dus inmiddels al anderhalve dag van verwijderd waren. Are you kidding me? We gaan naar Laos en het enige wat we daar willen doen is de Gibbon Experience, varen we er gewoon kei hard langs. Hoe dom en onvoorbereidt kun je zijn?! De volgende dagen werden we de smart blondies genoemd, maar voortaan bereiden we ons beter voor. 

In Laos was het koud, ofja... kouder dan in Thailand. Onze eerste stad was Luang Prabang. Samen met de anderen van de slowboat hebben we die avond drankjes gedaan in de Utopia bar. Een hele leuke bar waar eigenlijk alle backpackers samen komen, maar welke helaas al om 23.30 uur sluit. Maar gelukkig was er nog een, hele eigenaardige, afterparty bij; de bowlingbaan. Ja serieus, iedereen gaat met een paar biertjes te veel bowlen. Oké: let's go bowling!!! Hoewel het TL licht en de plastic stoelen niet echt voor gezelligheid zorgde, zat de sfeer er lekker in. 

De dag erna zijn we met dezelfde groep naar de waterval gegaan, de Kuang Si watervallen om precies te zijn. Zo gaaf! De waterval is opgedeeld in verschillende levels en het water was zo blauw, een subtropisch zwembad is er niets bij. Na zo'n driehonderd dezelfde foto's waren we weer klaar om te gaan. Verder hebben we in Luang Prabang een beetje rondgelopen. De tempel on the Hill beklommen, welke niets voorstelde en ook zijn we naar een dorp aan de overkant van de rivier gegaan. Ook hier waren we weer drie keer verkeerd gelopen dus na die dag hadden we flink wat kilometers achter de rug.

Next stop; Vang Vieng. Daar gaan we tuben! Oftewel; de rivier over in een band waarbij je drie barren onderweg tegenkomt en dus blijft hangen om flink bier te drinken. Om in stromend water op een goede, en niet hele debiele, manier in de tube te komen was nog een hele opgave en toen we eenmaal zaten ging het ook niet erg snel. Waar is iedereen? De enige tubers in het water, waren wij... Na twee uur bij de tweede bar te hebben gezeten en inmiddels met slechts vier anderen kennis te hebben gemaakt vonden we het wel goed. We gaan! Saai zeg dat tuben. Ik stond aan de rand van de rivier, klaar om te gaan, totdat er zo ongeveer dertig/veertig anderen tubers aankwamen.. Daar is dus iedereen! Een dolle boel. Het tuben zelf stelde niets voor, maar de gezelligheid des te meer.

Vervolgens zijn we door gegaan naar Viéntiene, de hoofdstad van Laos, waar niks te doen was. Daar hebben we maar een beetje aan het zwembad gelegen om bruin te worden. Na drie dagen waren we klaar om te gaan; op naar Viëtnam!!!! Renee en ik waren echt toe aan een beetje feest en uitgaan, dus hoopte we dat Viëtnam te kunnen doen. Ik kan je vertellen; inmiddels loop ik al zo'n twee en halve week achter met m'n blog doordat ik alleen nog maar gefeest heb (sorry mama).. Dus de volgende update volgt snel, dat beloof ik.

Liefs vanuit Hoi An, Viëtnam X

Lovely Chang Mai

Na een chaotische twee dagen in Bangkok, stond ik te popelen om naar de fijne stad in het noorden van Thailand te gaan; Chang Mai. Ik had al van zo veel mensen gehoord dat het zo'n fijne plek is, dat ik dat niet wilde missen. De busreis van 10 uur was wiebelig, hobbelig en vooral oncomfortabel, maar het maakte me niet uit... we zijn weg uit Bangkok!

Eenmaal aangekomen in het noorden merkte ik direct dat het hier minder drukkend aanvoelde en vooral dat de zon zichtbaar was, heel fijn. Backpack op je rug, daypack op je buik en zoeken naar een hostel. Onderweg kwamen we een man tegen die ons een hostel adviseerde; Thailandwow. 'The name is horrible but it's a realy good place to stay. Dus op goed geluk op zoek naar dit hostel. De man had niets te veel gezegd, het hostel zag er zó leuk uit (lees: schommelstoel, ligbankjes, leuk barretje en allerlei felle kleuren en lampionnen). Een heel lief meisje achter de bar begroette ons vriendelijk en ging kijken of we nog terecht konden. Na een half uurtje wachten dachten we dat we alles gezien hadden, totdat we de eigenaar van het hostel ontmoette; Khai. Serieus, Royke Donders is er niets bij. Khai is homo, heeft een heel hoog schaterlachje, draagt een corrigerend corset om zijn 'buik' te laten verdwijnen en noemt me lienie. Ik heb nog nooit zo hard om iemand kunnen lachen.

De eerste dag in Chang Mai hebben we rond gelopen in de zon en tempels bekeken, waarna we 's avonds naar de Night Bazaar zijn geweest. Een hele drukke markt waar je werkelijk alles kunt kopen, heel leuk! Voordat ik vertrok adviseerde Neeltje me: 'als je vuilniszakken ziet, niet kijken!'. Geen goed advies want bij elke vuilniszak kijken Renee en ik extra goed. Zo ook de avond na de Night bazaar.. Na een ontmoeting met inmiddels onze vierde kakkerlak (die zo snel was dat hij ons inhaalde), vloog Renee bijna op mijn rug. Ook hier een berg vuilniszakken waar een dikke vette rat uitsprong. Gillend renden we, midden op straat en bijna aangereden door een tuktuk, naar het hostel.. Dat moet er leuk uitgezien hebben.

Dit waren niet de enige dieren die we in Chang Mai gezien hebben. Op de tweede dag gingen we naar de tiger temple. Eigenlijk wilde we hier niet naartoe omdat er verhalen rondgaan dat de beesten gedrogeerd worden om mee op de foto te kunnen, maar toch wilde we het met eigen ogen zien. Eenmaal binnen kozen we voor de big tiger. Als je er bent moet je het goed doen toch? Na een uur wachten was Renee heel nerveus om naar binnen te gaan, ik (nog) niet. Er lagen drie verschillende tijgers waar we mee konden 'knuffelen' en dus begonnen we bij nummer een. Renee ging eerst, wat erg goed ging, dus ik volgde. Ik ging achter hem zitten en rara wat gebeurd er bij mij?! Juist ja, hij slaat me kei hard met z'n staart tegen m'n kop.. Heb ik weer!! Achteraf bleek dat ik het niet goed begrepen had, want ik moest hem hard aaien ipv zacht, nu dacht hij namelijk dat ik een beestje was. Maargoed, de toon was gezet dus met trillende handen ging ik bij de twee grootste tijgers langs. Paar foto's gemaakt en dat was het. Stiekem voelde we ons echt slechte toeristen om tóch mee te doen aan dit alles, maar inmiddels hebben we gehoord dat ze écht niet gedrogeerd worden maar dat ze zijn opgevoed met mensen en alleen maar groenten te eten krijgen en dus niet van blonde toeristen houden ;).

Dag 3 in Chang Mai... Op naar het olifanten rescue center. Hier worden de olifanten heel goed verzorgd en minder blootgesteld aan het échte toerisme. Mijn eerste overwinning was een feit; hijs jezelf in een 'olifantenpak'. Lees: hele wijde broek en een hele wijde en vooral kleurrijke top... Top! Maargoed, iedereen zag er zo debiel uit.. Dus als een soort van 'inheemse stam' gingen we op naar de olifanten. Mijn eerste reactie: OMG ze zijn echt héél erg groot (ja duh het zijn olifanten) maar je voelt je serieus echt een kleine muis naast die beesten. Een poot kan je zo verpletteren. Na wat bananen te hebben gevoerd om 'de relatie tussen jou en de olifant beter te maken' (haha) was het tijd voor een ritje.. En nee niet op een zitje, maar in zijn nek. Gewoon jij en de olifant. We hadden geleerd hoe je de olifant kan laten lopen, kan sturen, kan laten stoppen (niet onbelangrijk) en zijn poot omhoog kan laten doen zodat je kan 'opstappen'. Dat opstappen was nog een hele klus want zelfs al ligt hij bijna plat, je komt zeker 50 cm lengte te kort. Eenmaal op de ruwe, harige nek van de olifant was ik door de zenuwen alle woorden die we geleerd hadden vergeten. Dus echt veel deed hij in het begin niet. Maar toen hij eenmaal op gang was en ik mijn zenuwen kwijt was, was het zó gaaf!! Wat een vette, grote en vooral lieve beesten zijn het. Na een gezellige lunch met de groep gingen we met de olifanten een jungle tocht van een uur maken. Door de meest smalle en stijle paden gingen we op pad, die uiteindelijk eindigde in een rivier. Hier gingen we alle olifanten wassen. Op het moment dat we een groepsfoto gingen maken, sproeide alle olifanten ons nat.. en ze bleven het doen. Een soort van watergevecht, heel vet!! Het was echt een onvergetelijke dag.

De vierde dag hebben we lekker rustig aan een privé zwembad gelegen en een beetje rustig gedaan, waarna we met wat andere backpackers over de saturday market zijn gegaan. Een mega grote markt waar je serieus oneindig nieuwe en leuke dingen tegenkomt. Het beste van dat alles is nog het eten, streetfood. Op straat eet je de meest lekkere en goedkope dingen (zelf sushi!!). Na een drankspelletje in het hostel en gezellig met Khai gekletst te hebben gingen we redelijk vroeg naar bed. De volgende dag zouden we naar Pai vertrekken, een klein hippie stadje in de bergen, waar ik inmiddels al drie dagen ben en ook weer bijna vertrek. Hierover meer in mijn volgende bericht.

Liefs uit het zonnige Thailand! X

Hello Bangkok, bye Bangkok!

Eindelijk was het 5 januari 2014;  de dag waar ik lang naartoe geleefd (en gewerkt) heb. Na een fijn afscheidsfeestje in Den Bosch en de laatste uurtjes in mijn eigen fijne bed, was het tijd om naar Schiphol te vertrekken. Bloednerveus inchecken, even een drankje doen op de luchthaven en tijd om dag te zeggen. Niet heel makkelijk, want een half jaar is toch best lang. Maar eenmaal door de douane voelde ik me goed; tijd om dit grote avontuur aan te gaan en te genieten van alles dat op mijn pad komt!!

In het vliegtuig bleek ik in het midden van het midden te zitten, great (niet dus). Een meneer uit Den Bosch, wat is de wereld toch klein, zat er al maar de twee plekken naast me waren nog vrij. Wie zouden hier toch komen zitten?! was even de grote vraag. Maar al snel werd die vraag beantwoord door luide stemmen. Peppie & Kokkie uit Friesland Bôppe plofte luidkeels op de stoelen naast me. 'Goeiendag' was de eerste begroeting, welke gevolgd werd met de meest bizarre verhalen in sterk Fries accent (die ik maar voor de helft verstaan heb). Alles weet ik inmiddels van ze: dat ze naar Australië gaan om vooral te feesten, wat voor werk ze doen, welke auto ze rijden, dat ze een hele leuke striptease kregen op hun afscheidsfeestje (werd bewezen met foto's) en dat ze van bier houden. Top... maar geslapen heb ik niet.

Na 12 uur kwam ik aan op het vliegveld, even een visum gehaald en toen mijn chauffeur gezocht welke ik in Nederland al geregeld had. Een klein Thais mannetje stond met een bord in zijn handen: Mevrouw Verhoevan, ja dat ben ik.. Ofja sort of. 

Na een taxiritje in een mega dikke auto door Bangkok werd ik me allereerst bewust van het warme weer maar ook van de compleet andere wereld waar ik me de komende drie maanden in zal bevinden. 

Door het drukke verkeer en onder de smoglaag door baande hij een weg naar het hostel, waar Renee op mij zat te wachten. Met haar zal ik bijna drie maanden door Thailand, Laos, Cambodja en Viëtnam backpacken, waarna ik alleen Nieuw-Zeeland en Australië zal gaan ontdekken. 

Renee was blij me te zien. Hoe raar is dat, vorige week woonde we nog samen in het mooie Den Bosch en nu staan we elkaar te omhelzen in het chaotisch, warme Bangkok. Ik was super happy... totdat ik de kamer zag. Vieze kamers welke gedeeld worden met negen anderen (zo ook douches en toiletten), plastic matrassen in wankele stapelbedden. Ineens voelde ik me een stuk minder happy, zeker toen bleek dat er niet eens een bed voor me was. Maargoed dat gevoel zal vast gekomen zijn door de anderhalve nacht zonder slaap, want na een nachtrust van 12,5 uur (!!) in een wankel stapelbed, konden die vieze kamers me ineens een stuk minder schelen.

Samen met Renee en Maudy, een meisje dat Renee al had leren kennen, hebben we Bangkok ontdekt. De fietstocht zal ik zelf gaan doen in de dagen dat ik alleen in Bangkok ben voordat ik naar NZ vlieg, want zij hadden dat al gedaan. Mooie tempels, drukke straten, talloze Buddha's, fijne en chaotische marktjes maar vooral ook heel warm om iets te doen (35 graden). Eigenlijk zou ik nog een dag extra in Bangkok blijven, maar Renee en ik hebben besloten om direct met de nachtbus, waar ik nu op mijn IPad dit verhaal aan het typen ben, richting Chang Mai in het noorden van Thailand te gaan. Wat we daar gaan doen staat compleet open, net zoals de rest van mijn reis eigenlijk. We zullen zien wat de komende dagen ons brengt. I'll keep you posted! 

Dikke kus vanuit de nachtbus X